Rate : 18+
**เป็นเพียงฟิคชั่นเท่านั้น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตจริง โปรดใช้วิจารณญาณและจิตใจของชิปเปอร์ในการอ่าน(อย่างมีสติ)**
ถ้าจะแชร์ต่อ งดรีทวิต กรุณาส่งให้กันผ่านทางแชทส่วนตัว
ขอบคุณค่าาา
#togethertonightNR
หลังเวทีกำลังวุ่นวาย เมื่อคอสตูมหญิงหาชุดที่ใช้ในการแสดงที่กำลังจะเกิดขึ้นภายในหกชั่วโมงไม่เจอ.. เป็นเพราะความรอบคอบของทีมงานที่ต้องเช็คของก่อนแสดงทุกรอบเพื่อที่ถ้าเกิดปัญหาอะไรจะได้แก้ทันท่วงที เธอถามทีมงานเกือบทุกคนว่ามีใครเห็นชุดดังกล่าวบ้างไหม คำตอบที่ได้คือการส่ายหน้าไปมา…
เธอจำได้ว่าเมื่อวานหลังการแสดงชุดนั้นจบ ศิลปินก็เข้ามาเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว และเธอก็เป็นคนเอาชุดพวกนั้นมาแขวนไว้ที่ราวเดิมเองกับมือ ไม่มีทางที่มันจะหายไปเด็ดขาดนอกจากจะมีคนหยิบไป… ทั้งที่ชุดนั้นไม่ได้มีราคาแพงอะไร มันกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย ดังนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปขอดูกล้องวงจรปิดเพื่อหาตัวคนผิด นาทีนั้นเธอคิดอย่างเดียวว่าติดต่อไปทางร้านที่ตัดชุดให้จะดีกว่า เพื่อที่จะได้มีชุดใหม่มาทันก่อนคอนเสิร์ตนี้จะเริ่มขึ้นอีกรอบ
“ขอโทษจริงๆ นะคะน้องริท พี่สะเพร่าเอง”
เธอขอโทษศิลปินที่จะต้องใส่ชุดที่หายไปนั้นอีกรอบ… ร่างบางเลยได้แต่ยิ้มให้แล้วบอกว่าไม่เป็นอะไร เพราะรู้ว่าคนผิดไม่ใช่คอสตูมคนนี้แต่เป็นไอ้ผู้ชายที่กำลังยักคิ้วให้เขาต่างหาก..
ผู้ชายที่ทำให้ชุดนั้นกลายเป็นเพียงเศษผ้าที่ขาดหลุดรุ่ย…
ผู้ชายที่ร้ายกาจจนเรืองฤทธิ์ไม่สามารถต้านทานได้…
“อะไรหายเหรอครับพี่” เขาถาม..ทำหน้าตาใสซื่อไร้พิรุธใดๆ
“ชุดวันเดอร์เกย์ของน้องริทค่ะ หายไปได้ยังไงก็ไม่รู้ พี่จำได้ว่าแขวนรวมๆ ไว้ตรงนั้น มีป้ายชื่อชัดเจน...”
“แย่จังครับ แล้วทำไงครับเนี่ย”
“หายห่วงค่ะ พี่โทรสั่งที่ร้านเรียบร้อยแล้ว ทันโชว์คืนนี้แน่ ดีนะที่เป็นโชว์ท้ายๆ ไม่งั้นพี่โดนพี่จิ๊บเฉ่งหัวต่อหน้าทุกคน..”
ขณะที่คอสตูมวัยสี่สิบกว่าอธิบาย เบื้องหลังของเธอเรืองฤทธิ์กำลังทำปากมุบมิบจ้องร่างสูงเขม็ง.. ถ้าบอกความจริงกับเธอไปว่าคนที่เอาชุดไปอยู่ตรงหน้าเธอ คำถามที่ตามมาคงไม่พ้น ‘น้องโตโน่จะเอาไปทำไมคะ’ และสารพัดคำถามถัดๆมา… ที่อาจจะทำให้ทุกคนในที่นี้รับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
ร่างบางเดินไปเข้าห้องน้ำหลังจากกินขนมที่แฟนคลับเอามาให้โดยไม่ทันสังเกตว่ามีบางคนเดินตามมา ธุระส่วนตัวในห้องน้ำกลายเป็นไม่ส่วนตัวเมื่อร่างสูงของภาคินแทรกตัวเข้าไปอยู่ในห้องน้ำด้วย ทั้งที่ร่างบางขัดขืนจนสุดกำลัง.. แต่ยังไงก็สู้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยได้ แถมยังเสียเปรียบอยู่ร่ำไป..
“พอได้แล้ว..” มือเล็กผลักอกแกร่งออกห่างจากตัว ช้อนตามองอย่างคาดโทษ หลังจากที่โดนปล้ำจูบและไซ้ซอกคออยู่สักพัก..
“คนทำชุดพังต้องโดนลงโทษ”
“พี่นั่นแหละทำพัง พังตั้งแต่แอบหยิบออกไปไม่ต่างจากขโมย.. แล้วยังกระชากจนมันขาดออกเป็นส่วนๆ”
“โทษพี่คนเดียวไม่ได้นะ.. ถ้าริทรู้จักปฏิเสธ ป่านนี้ชุดนั้นก็แขวนอยู่ที่เดิม”
“ตกลงผิดที่ริท? ..ผิดที่ความโรคจิตของพี่โน่มากกว่า! ที่ยอมทำก็เพราะรัก..แต่พี่ทำให้ทุกคนเดือดร้อน..”
คนตัวเล็กถอนหายใจ.. เบือนหน้าหนี.. จนร่างสูงต้องดึงมากอดไว้
“มันก็ยังไม่เดือดร้อนสักหน่อย”
“พี่โน่!”
ย้อนกลับไปเมื่อวานหลังจากคอนเสิร์ตจบ.. ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านกลับคอนโดของตัวเอง ต่างกับผู้ชายสองคนที่ขับรถคนละคันออกไปจากฮอลล์แต่กลับมีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง.. เหตุที่กลับไปนอนที่คอนโดคนใดคนหนึ่งไม่ได้เพราะต่างฝ่ายต่างมีบุพการีมาอยู่ด้วย ครั้นจะพาไปที่ใดที่นึงก็เกรงใจ..
ทุกอย่างรัดกุมเพราะไม่ต้องการให้ใครรู้.. กดลิฟต์คนละชั้นแล้วใช้บันไดไปยังชั้นที่ต้องการ..เพื่อป้องกันคนหูไวตาไวแถวๆนี้..
กว่าจะเจอกันในห้องก็เล่นเอาหอบไม่เป็นท่า.. แทนที่จะได้นั่งพักก่อนทำอะไรอย่างอื่น ร่างบางกลับถูกฉุดเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายด้วยกัน.. ถึงห้องน้ำจะกว้างสักเพียงใด คนสองคนกลับยืนเบียดชิดแนบสนิท อาบน้ำให้กันและกันจนร่างกายเกือบแนบกันทุกส่วน
“พี่เตรียมอะไรสนุกๆ ไว้ข้างนอกด้วย” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ขณะที่ลูบไล้แผ่นอกของคนตัวเล็กกว่าไปพรางๆ มือใหญ่ปัดป่ายไปมาแกล้งให้ร่างบางขนลุกชูชัน..
“อะไร”
“เดี๋ยวก็รู้..”
ภาคินทำหน้าเจ้าเล่ห์.. จนเรืองฤทธิ์เริ่มหวั่นใจ อะไรที่ว่ามันคงสนุกมากเสียจนคนมักมากอย่างภาคินไม่รีบทำอะไรเขาตั้งแต่ในห้องน้ำ กลับอดเปรี้ยวไว้กินหวานโดยการเดินออกไปก่อน.. ปล่อยให้ร่างบางอาบน้ำต่อจนร่างกายสะอาดหมดจด
“ทำไมทำอย่างนี้!”
ร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำตะลึงกับสิ่งของที่วางอยู่บนเตียง.. ทั้งวิกผม ทั้งชุดผู้หญิงที่ใส่ในการแสดงที่เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง แค่มองก็รู้ทันทีว่าผู้ชายตรงหน้าต้องการอะไร..แต่ที่โมโหกว่าสิ่งอื่นใดคือกล้าเอาชุดนี้ออกมาจากงานได้ยังไง เพราะรอบต่อไปก็ต้องใช้ในการแสดง
“พี่เกือบอดใจไม่ไหวตั้งแต่ก่อนแสดง..”
“..”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยเอาไปคืนในสภาพสมบูรณ์ทุกอย่าง...”
มาถึงขั้นนี้แล้ว เรืองฤทธิ์ก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ในเมื่อจุดหมายปลายทางในคืนนี้ก็คือเป็นของกันและกันอยู่ดี.. เลยยอมหยิบทุกอย่างไปใส่ในห้องน้ำ โดยมีคนบงการทุกอย่างรออยู่ด้านนอก.. คนตัวเล็กใส่ชุดอย่างทุลักทุเลเพราะไม่เคยใส่ด้วยตัวเองสักครั้ง ปกติจะมีทีมงานมาช่วยดึงเชือกข้างหลังและช่วยเย็บให้แน่น แต่ตอนนี้มีเพียงสองมือของตัวเอง
“สวยจังค่ะ..”
คำชมคำแรกจากปากของคนที่รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ..เขามองร่างบางที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้ว่าไม่มีเครื่องสำอางบนใบหน้าก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักลดลงแม้แต่น้อย
“วิกจะหลุด..” ร่างบางพูดเรื่องอื่นกลบเกลื่อนอาการเขิน..
“น้องริชชี่มานั่งนี่ค่ะ..เดี๋ยวป๋าจะทิปให้หนักๆ”
“โรคจิตว่ะ” ปากบ่นแต่ก็ยอมไปนั่งข้างๆ บนเตียงกว้าง..
“ไม่นั่งตรงนั้นสิคะ...มานั่งตรงนี้” เขาชี้ไปที่ตัก.. จังหวะที่ร่างบางอิดออด มือหนาก็ปลดเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองจนเชือกหลุด เขากลายเป็นไอ้แก่โรคจิตเกือบเต็มรูปแบบ เหลือแค่เพียงมีอะไรกับน้องริชชี่คนสวย..
“ขอบคุณนะคะที่ยอมทำเพื่อพี่ขนาดนี้” เมื่อท่าทางทุกอย่างลงตัว เด็กน้อยนั่งคร่อมอยู่ตักหันหน้าเข้าหา..สายตาประสาน มือหนาจับปอย(วิก)ผมขึ้นทัดหูให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจมูกโด่งจจะเริ่มไล้ตั้งแต่หน้าผากจนมาหยุดที่ริมฝีปากสวย
เขาง้างงับอย่างไม่รอช้า กลืนกินริมฝีปากบนล่างสลับกันจนคนบนตักอ่อนระทวย.. ยอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนเข้าไปดูดดื่มกับความหวานภายใน.. มือเล็กค่อยๆ ดันคนอายุมากกว่าลงนอนราบไปกับเตียงโดยมีตัวเองตามไปคร่อมไว้แล้วเป็นฝ่ายควบคุบการจูบเองทั้งหมด แถมยังจับมือหนาที่กำลังจะปลดชุดรุงรังนี้ออกให้ไปวางบนสะโพกกลมมนแทน..
เนื้อนิ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเสียดสีไปมากับด้านหน้าของร่างสูง..แถมยังโดนมือร้ายบีบคลึงสะโพกจนขึ้นแดงเป็นรอยมือ
“อื้มมมมอย่าใจร้อน..” ยังเล้าโลมกันไปถึงไหน คนมือไวก็ส่งนิ้วไปตามร่องสะโพก..จนร่างบางห้ามไว้แทบไม่ทัน
‘น้องริชชี่’ ร้อนแรงยิ่งกว่าใคร.. ปรนเปรอให้คนใต้ร่างตั้งแต่หัวจรดหว่างขา.. รื้อฟื้นทุกอย่างที่อีกฝ่ายเคยสอนให้ แล้วนำมาปฏิบัติตาม แถมยังเก็บรายละเอียดทุกเม็ด.. โดยเฉพาะบริเวณแผ่นอกแกร่งลงมาเรื่อยๆจนถึงส่วนที่ยังขยายไม่เต็มที่..
เจ้าของมันใช้สองแขนยันตัวขึ้นมาดู.. ทุกจังหวะที่ปากเล็กครอบลงไปจะมองมาที่เขาเสมอ พอมันโตเต็มที่จนคับปากเล็กเขาก็รู้สึกได้ถึงความทรมานของคนสวยตรงหน้า.. แต่เขาก็เผลอขยับเอวสวนขึ้นไปตามแรงอารมณ์อยู่บ่อยครั้ง
“ไม่ต้องเลีย” พอร่างบางจะแลบลิ้นชิมส่วนปลายก็ถูกห้ามในทันที.. เพราะเขาไม่อยากแสดงความอ่อนด้อยโดยการเสร็จทั้งที่ยังไม่ได้แทรกกายเข้าไปในตัวน้องริชชี่คนสวย
“เข้ามาเลยก็ได้” เพราะรู้ว่าจะถูกปรนเปรอคืนบ้าง ร่างบางเลยปฏิเสธเพราะตอนนี้ตัวเองก็รู้สึกมากพอที่จะยอมให้อีกฝ่ายตักตวงความสุขไปจากตัว.. เจลหล่อลื่นที่อยู่ใกล้มือถูกหยิบมาใช้โดยร่างสูงที่กำลังจดจ่ออยู่กับความสุขตรงหน้า..
มือหนาถกส่วนที่ปิดปังร่างกายงดงามของร่างบางให้ขึ้นไปกองอยู่บนเอว ขยับตัวแนบชิด ก่อนจะค่อยๆ ฝังส่วนแข็งขืนเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มที่ต้อนรับเขาด้วยการรัดแน่นตั้งแต่ปากทาง..
“ผ่อนคลายหน่อยสิคะ” เขาจับแกนกายขนาดพอดีมือของคนใต้ร่างแล้วรูดขึ้นลงอย่างเบามือ..เพื่อที่ช่องทางด้านหลังจะได้ไม่เคร่งเครียดเกินไป กว่าจะเข้าไปได้ทั้งหมดคนตัวเล็กเกือบเสียน้ำตา.. กายแกร่งเลยแช่ไว้อย่างนั้นจนมือเลกที่จิกบนต้นแขนเขาอยู่คลายลง จึงเริ่มขยับกายเข้าออกช้าๆ
“อ่าาา..” ภายในบีบรัดทุกจังหวะ สองกายกอดก่ายกันแน่น ก่อนที่ขาเล็กจะถูกจับพาดบ่าแล้วเพิ่มจังหวะในการร่วมรัก.. กายหนาขยับเข้าออกอย่างถี่รัว ยิ่งเขาเห็นใบหน้าแสนเร้าอารมณ์ของคนที่นอนราบ เขายิ่งมีแรงที่จะทำให้ความรู้สึกนั้นพุ่งทะยานขึ้นเรื่อยๆ
ร่างสูงถอนกายออกจากช่องทางรักอย่างรวดเร็ว จนเกิดเสียงบีบรัดของช่องทางสวย.. ความรู้สึกที่ยังคงอยู่กับให้ช่องทางนั้นขมิบเข้าหากันเรื่อยๆ .. ภาคินกำลังหน้ามืดตามัว จับร่างบางพลิกคว่ำแล้วดึงสะโพกให้ลอยเด่น ถกกระโปรงสีสวยที่ปิดบังความงดงามนั้นอีกครั้งแล้วค่อยแทรกกายเข้าไปใหม่
คราวนี้เขาขยับกายรุนแรงกว่าเดิม มอบรักให้คนใต้ร่างอย่างบ้าคลั่ง..กระแทกทุกจุดภายในจนอีกฝ่ายกรีดร้องออกมารอบแล้วรอบเล่า
“อ๊ะ..อื๊ออออ..”
“ดีไหมคะ..อึก..อ่า”
ร่างบางไปตอบอะไร หน้าถูไถไปกับหมอ มือน้อยกำผ้าปูที่นอนแน่น.. เพราะทุกการขยับร่างของคนข้างหลังนั้นตอกลึกจนแทบทรงตัวไม่อยู่
“ข..ข้างนอก..”
พอรู้ว่าใกล้จะถึงฝั่ง.. ร่างเล็กถึงพยายามออกปากสั่ง..เพราะไม่ชอบให้อีกฝ่ายปล่อยเข้ามาข้างในเพราะมันจะทำความสะอาดยาก และถ้าหากมีรอบต่อไป น้ำข้างในก็จะเฉอะแฉะส่งเสียงน่าอายออกมา..
“พะ พี่โน่...ข้าง..นอก..อ๊ะ..”
แต่มือแกร่งกับรั้งสะโพกเข้าหาตัวในจังหวะที่จะปลดปล่อย ทำให้ธารน้ำสีขาวขุ่นเข้าไปถึงข้างในสุด.. ตรงข้ามกับสิ่งที่ร่างบางต้องการอย่างสิ้นเชิง.. สองร่างกระตุกเกร็งพร้อมกันแต่คนที่เพิ่งรู้ว่าถูกขัดคำสั่งถึงกับหน้าถอดสี
“พี่กลัวมันเลอะชุด..”
กำลังจะอ้าปากด่า คนเจ้าเล่ห์มันก็เตรียมคำตอบไว้เรียบร้อยทำให้ด่าอะไรไม่ได้..
ปากสวยเลยโดนจูบอย่างอ่อนโยนแทน..
รอบแล้วรอบเล่า.. ครั้งแล้วครั้งเล่า.. ความเมามัวในรสชาติของกามารมณ์มันทำให้ลืมตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง..
พอตื่นมาเห็นว่าชุดมันขาดหลุดรุ่ย เพราะมึคนกระชากเมื่อคืนก็ทำให้ร่างบางช็อคจนทรงตัวไม่อยู่..
สุดท้ายได้แค่คำขอโทษ กับคำกล่าวของคนทำว่า...
‘คราวหน้าน้องริชชี่ใส่ชุดเมดแทนนะครับ’
