คริสมาสต์...
เทศกาลแห่งความสุขของใครหลายๆคนที่จะสนุกสนานบันเทิงไปกับเสียงเพลงและรอยยิ้ม
ทุกคนต่างรอคอยที่จะนำเทรนด์ด้วยชุดสีแดงหมวกซานต้า
ผมก็รอเทศกาลนี้มานานเหมือนกัน แต่พอวันนี้มาถึงจริงๆ
ผมกลับไม่มีเวลาจะใช้เวลาช่วงเทศกาลให้คุ้มเลย...
ต้องมานั่งๆนอนๆอยู่ในห้องกว้างไม่มีสิทธิ์จะออกไปไหน
เพราะถูกกักบริเวณจากป๊า...
แค่เมื่อวานผมแอบหนีเที่ยวกลับบ้านตอนตีหนึ่ง
ทำไมป๊าต้องโกรธขนาดนี้ก็ไม่รู้
ผมอยากออกไปฉลองข้างนอกกับเพื่อน
นัดกันไว้หลายอาทิตย์แล้วนะ
ถ้าผมเบี้ยวนัดก็เสียหน้าแย่เลย...
ตุบ!
ผมไม่ยอมเป็นนักโทษถูกขังอยู่ในห้องนอนนานหรอกครับ
ผ่านไป 10
นาทีหลังจากที่สาวใช้ของบ้านเอาอาหารเย็นเข้ามาเสิร์ฟผมก็ริเริ่มแผนการหลบหนี
การที่กระโดดลงมาจากห้องนอนสู่พื้นหญ้าข้างล่างนี่เสี่ยงตายมากนะ
แต่ผมก็ทำมันเรียบร้อยแล้ว...
ตอนนี้ควรจะรีบวิ่งออกจากอาณาเขตบ้านให้เร็วที่สุด
และที่สำคัญก็ต้องระวังตัวไม่ให้ใครในบ้านเห็น แม้แต่คนสวน
“ไอ้ริท มึงจะมามั้ย”
“กำลังออกไปเว้ย”
ผมเอาโทรศัพท์หนีบไว้ด้วยหน้ากับไหล่
คุยกับเพื่อนฝูงที่โทรมาตามขณะกำลังปีรั้วบ้าน
อนาถไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่ได้ออกไป
“ให้ไวๆ มืดเมื่อไหร่ห้องกูปิด”
ปาร์ตี้ที่ผมจะไปไม่ใช่ที่ผับ หรือคลับอะไรทั้งนั้นแหละครับ
เป็นห้องของเพื่อนเนี่ยแหละ ที่จัดปาร์ตี้ประจำ
มันชวนแต่เพื่อนสนิทห้องมันเลยพอ เหล้า
สารพัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มันมีให้ไม่อั้น แต่ก็ต้องจ่ายหารกันทีหลัง
แต่แรกกับปาร์ตี้ที่มันส์สุดยอดผมก็ชอบไป
บรรยากาศสลัวๆ เสียงดนตรีดังๆในห้องมันนี่ไม่เคยเบื่อครับ
ยิ่งเวลามีกลิ่นแอลกอฮอล์ติดอยู่ในปากยิ่งคึกกันไปใหญ่
กลิ่นบุหรี่ก็มี แต่ไม่ใช่ผมที่สูบ
“คนเยอะมั้ยวะ”
โบกมือเรียกแท็กซี่ไป คุยโทรศัพท์ไป แต่ความจริงผมรีบร้อนมากนะครับ
อยากจะไปถึงงานให้เร็วที่สุด แต่ทำไงได้ล่ะ ไม่ว่างซักคัน...
“ก็เยอะกว่าทุกครั้งว่ะ กูเอามาทั้งสายรหัสเลย”
“เหลือของกินให้กูเยอะๆด้วย แค่นี้ล่ะ พี่แท็กรับกูละ”
ผมตัดสายทันทีพอมีแท็กซี่สีเหลืองเขียวมาจอดเทียบทางเท้าที่ผมยืนรอ
รีบขึ้นไปนั่งบอกให้พี่เขาขับไปก่อน เพราะกลัวจะเสียเวลา
..
เมื่อกี้ผมรีบมาก หยิบอะไรได้ก็เอามาใส่
ชุดที่ผมใส่ตอนนี้เลยเป็น
เสื้อแขนยาวสีแดงพอดีตัวกับกางเกงขาสั้นสีขาวระดับเข่า
พอเข้ากับเทศกาลคริสมาสต์
ปาร์ตี้นี้มันชิลๆสบายๆ ไม่ได้เป็นทางการมาก
กระดุมที่แหวกลงมากลางอกเลยไม่ได้กลัดสักเม็ด
เหอะ แต่รังสีอันตรายมันแผ่ออมมาจากด้านหน้าผมรู้สึกได้
คนขับแท็กซี่ที่ดูยังไม่แก่มาก ขยับกระจกหน้าคนขับให้สะท้อนตัวผมนะ
ผมรู้สึกได้
แต่ผมก็ยังไม่กล้าจะทำอะไรผลีผลามเดี๋ยวตัวเองเป็นอันตราย
เลยนั่งนิ่งๆเป็นอาหารตาของมันไปเรื่อยๆ
ไอ้แท็กซี่โรคจิตเอ๊ย!
ถึงผมจะหน้าหวานผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชาย
ถึงผมจะเคยใช้ร่างกายตัวเองยั่วยวนพี่ว้ากคนหนึ่งตอนรับน้องเพื่อลดหย่อนโทษผมก็ไม่เคยเอากับเขา
สรุปคือผมหล่อ น่ารัก ไม่ชอบผู้ชาย
แค่เคยใช้ร่างกายตัวเองเป็นประโยชน์กับพวกผู้ชายเท่านั้นเอง
..
ผมอยากแน่ใจกว่านี้ว่าไอ้คนขับแท็กซี่มันกำลังลวนลามผมทางสายตาจริง...
เลยเอามือลูบต้นคอตัวเอง เอียงคอนิดๆ
ดึงคอเสื้อที่เปิดกว้างออกหน่อยๆ เพราะไม่ได้กลัดกระดุม
(ผมเป็นผู้ชายเลยไม่ได้หวงตัวเท่าไหร่
มองก็มองไปแต่ถ้าแตะตัวเมื่อไหร่เป็นเรื่อง)
“พี่ครับ แอร์รถพี่ร้อนจังเลย ช่วยทำให้มันเย็นหน่อยครับ”
หนาวจะตายห่า...
แต่ผมแค่เรียกร้องความสนใจเฉยๆ
หึ มองมาสิ มองมา!
รู้จักคุณหนูเรืองฤทธิ์น้อยไปซะแล้ว!
“เท่านี้พอมั้ย”
“ไม่ครับ ผมอยากจะถอดเสื้อตรงนี้อยู่แล้วเนี่ย”
“รถพี่มันเก่าแล้ว เย็นกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะ
ถ้าน้องอยากถอดเสื้อก็ถอดเลย พี่ไม่ว่า”
เห้มาก! อยากเห็นร่างกายนักเหรอ เดี๋ยวคอยดู!
..
ผมเงียบไปสักพัก คิดแผนที่จะได้นั่งแท็กซี่ฟรีแล้วตัวเองปลอดภัย
พอคิดได้ผมก็เริ่มทันที
“พี่อยากเอาผมมั้ยครับ”
“อะไรนะ”
“เมื่อกี้ผมหนีผัวเก่ามา มันเอาไม่ค่อยมันส์เลย
ผมเลยตั้งใจจะหาประสบการณ์ใหม่ เอ่อ...พี่สนใจมั้ยครับ ถ้าไม่ก็ขอโทษด้วย”
“...”
“ถ้าสน...พงหญ้าข้างทางผมก็ยินดี”
ผมเหมือนเด็กใจแตกต้องการเซ็กส์ยังไงก็ไม่รู้
แต่เอาเถอะ
เดี๋ยวสักพักมันก็ไล่ผมลงจากรถแทบไม่ทัน
“งั้นเดี๋ยวพี่เข้าโรงแรมข้างหน้านี่นะ”
ข้างหน้าความจริงมันก็ใกล้จะเป็นคอนโดเพื่อนผมแล้วด้วยสิ...หึหึ
“แต่พี่ครับ เดี๋ยวผมขอไปโรง’บาลก่อนได้มั้ย
นี่ถูกผัวเก่าไล่มาหาหมอด้วยแหละฮะ”
“น้องเป็นอะไรเหรอ”
“ผมไม่บอกหรอกครับ เดี๋ยวพี่ก็เห็นเองตอนพี่จะเอาผม”
“บอกพี่มาเถอะ”
“คือ...เอ่อ...คือ ตรงขาหนีบผมอ่ะครับ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
มีหนองตุ่มใสๆขึ้นมาเต็มไปหมดเลย
ผัวผมกลัวว่ามันจะลามไปจนถึงรูนั้นอ่ะครับเลยให้มาหาหมอ
ผมก็ไม่กล้าบอกเขาหรอกว่ามันแอบลามมาแล้ว เวลาเอากับมันนะ
กระแทกมาทีไรหนองก็แตกเป็นน้ำเหลืองๆไหลออกมาทุกที”
ผมโกหกเป็นตุเป็นตะ พูดไปก็พะอืดพะอมอยากจะอ้วก
ใครมันจะเป็นถึงขนาดนั้นว่ะ พูดล่ะขนลุกไปหมดเลย
แต่ผมต้องแกล้งไอ้คนขับแท็กซี่หื่นกามนี่ให้สำเร็จเลยต้องปั้นหน้ายิ้มๆต่อไป
หนองอะไรนั่นผมไม่มีหรอกนะครับ จะอ้วก
..
“แถมบางครั้งนะยังมีกลิ่นเหม็นออกมา ผมก็ทนตัวเองไม่ไหวเลยต้องไปโรง’บาลเนี่ยแหละครับ”
ไอ้คนขับแท็กซี่ตัวสั่นเลยครับ ฮ่าๆ และมันกำลังเหยียบคันเร่งแบบเร็วสุดๆ
..
“หวังว่าพี่จะไม่รังเกียจ... ผมอยากเอากับพี่จริงๆนะ...”
เอี๊ยดดดดดดด!
รถจอดหน้าโรงพยาบาลในเวลาไม่ถึงนาที
ผมอยากจะขำหน้าของมันซะจริงๆ ซีดเผือดเหมือนคนเป็นไข้...
“พี่รอผมตรงนี้นะ”
ผมก้าวขาออกจากรถมันแล้วยืนก้มหน้าบอกมันที่นั่งอยู่ในรถ ขำมากครับ
แต่ก็ต้องกลั้นไว้
พอปิดประตูปั๊บ...
รถคันนั้นก็เคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว!
ฮ่าๆ ผมยืนขำอยู่อย่างนั้นจนหลายคนมอง แต่มันก็สะใจจริงๆที่โกหกได้สำเร็จ
ชาตินี้อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย!
ผมต้องเดินไปอีกนิดครับถึงจะถึงคอนโดเพื่อน แต่ถือว่าคุ้มมาก
นั่งแท็กซี่ฟรี ฮ่าๆ
ชั้นแปดเลยครับที่สำหรับปาร์ตี้
ตะวันลับฟ้าพอดีหวังว่ามันจะไม่ใจร้ายล็อคประตูตรงเวลาเป๊ะนะครับ
“เฮ่! คิวท์บอย!”
พี่รหัสเพื่อนผมทักทันทีที่ผมเสนอหน้าอยู่หน้าประตู พี่แกชื่อแฟนต้า แต่ส่วนมากจะเรียกว่าพี่แฟน
เพราะพี่แกไม่ชอบให้ใครเรียกว่าต้า แน่นอนครับ ชื่อนี้มันเยอะไปไง...
แฟนนี่แหละไม่ค่อยมีใครซ้ำ
เหตุผลที่พี่แฟนเรียกผมว่าคิวท์บอย ก็คงเป็นตั้งแต่ตอนรับน้อง...
เพราะผมน่ารัก แล้วก็ไปยั่วยวนหรือยั่วโมโหพี่รหัสเขา
ซึ่งตอนนี้ผมก็จำหน้าไม่ได้แล้ว
ผมต้องรีบแทรกตัวเข้าไปอยู่ในห้อง เพราะถ้าเปิดประตูไว้นานเสียงมันออก
จะรบกวนห้องอื่นเขา
เดินเขาไปเห็นไอ้แซนยืนชงเหล้าอยู่
ส่วนเพื่อนผมคนอื่นยืนเต้นแร้งเต้นกาไปตามประสา
กลุ่มพี่รหัสนั่งอยู่หน้าทีวีดูบอลแมทซ์ไหนก็ไม่รู้อยู่...
กลางห้องมีต้นคริสมาสต์ด้วยแฮะ
เพื่อบ่งบอกให้รู้ว่าปาร์ตี้นี้เนื่องในโอกาสอะไร
“ที่รักของพี่มาแล้วน้า”
ผมได้ยินเสียงพี่แฟนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งดูบอลอยู่
ผมรู้เลยว่าคนนั้นคือพี่ว้ากที่ผมเคยสร้างวีรกรรมไว้ ผมล่ะอยากเห็นหน้าจัง
เพราะจำหน้าไม่ได้แล้ว
“มีอะไรให้กูช่วยมั้ยวะ”
เดินไปแซะไหล่ไอ้แซน หยิบแก้วเปล่ามาชงเหล้าบ้าง
“ช่วยแดกเหล้าที่มีให้หมดก่อนเช้า”
“ฮ่ะๆ”
มันเยอะมากเลยครับ นี่กะจะกินกันไปถึงปีหน้าเลยหรือเปล่าก็ไม่รู้
“มึงก็ทำตัวเป็นเด็กเชียร์แขกไปได้ จะชงเหล้าไปไหนเยอะแยะ”
“กูน้องสุด กูก็ต้องบริการสายรหัสกูสิ”
“เอ้า พวกพี่มันอยากแดก ก็ให้มาชงเองสิ น้องรหัสนะไม่ใช่ทาส!”
“เหอะ อ่ะนี่...ของผัวมึง”
“ใครวะ”
“พี่โน่ไง เอาไปให้เขาด้วย กูถือไปไม่หมด”
ให้ผมเอาเหล้าไปบริการพี่ว้ากขาโหดที่ผมสร้างวีรกรรมกับพี่แกไว้เยอะเนี่ยนะ
เดินเข้าไปเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ แค่มองจากตรงนี้รัศมีความน่ากลัวยังแผ่มาถึงเลย
ถ้าเดินเข้าไปมองหน้ามีหวังได้โดนฆ่าตาย
“มึงก็รู้ว่ากูไม่กล้า”
“สายรหัสกูใจดีทุกคนครับคุณหนูเรือง”
ยกเว้นพี่มันคนเดียวสิ
“ไม่”
“พรุ่งนี้เลี้ยงหนัง”
“โอเค”
ไอ้นี่ชอบเอาของฟรีมาล่อ และชอบได้ผลกับผมทุกครั้ง เห้อ
ผมต้องรับแก้วเหล้ามาถือเตรียมจะคานไปที่พื้นแบบนางสนมเอาเหล้าไปประเคนพี่โน่...
อันนี้ก็เว่อร์ไป เดินไปเงียบๆแหละครับ...
มันหมดรับน้องไปแล้ว คงไม่โหดแล้วล่ะ ความจริงพี่เขาอาจจะเป็นตุ๊ดก็ได้
ไอ้แซนเดินเอาเหล้าไปแจกหมดแล้วครับ
แจกจนครบโดยที่เหลือพี่โน่คนเดียวที่ยังไม่ได้ พี่เขาเลยมองไปรอบๆ
หันมาเจอผมที่เงยหน้าจากการชั่งใจมองแก้วเหล้าอยู่พอดี
ตอนนี้จำหน้าเขาได้แล้วครับ ตัวสูงกว่าผม หน้าขาวๆ ตาตี่ๆ หน้าตี๋ๆ ปากแดงๆ
...แล้วจะกระตุกยิ้มทำไมไม่ทราบ!...
“ไอ้ริท! เร็วๆดิวะ ผัวมึงรอ!”
ผัวพ่องส์!
ไอ้แซนมันคงสนิทกับพี่โน่แล้ว เลยเล่นได้... ผมนี่ทำหน้าหงุดหงิด
แต่พี่มันยังคงยิ้มแบบเจ้าเล่ห์อยู่อย่างนั้น
ผมเดินเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้ามัน ในมุมที่บังทีวีพอดิบพอดี
ก่อนจะยื่นแก้วน้ำสีอำพันให้
“วันนี้แต่งตัวน่ารักจังครับเมีย”
แหม่ ไอ่นี่ก็เล่นด้วย แถมยังมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกต่างหาก
ลิ้นยาวๆของพี่มันก็เลียมุมปากเหมือนพวกหื่นจัด
แต่คนอย่างผมไม่ได้กลัวหรือหวาดมันแต่อย่างไร รู้ครับว่ามันแกล้ง
หน้าอย่างมันไม่ชอบผู้ชายหรอก
ผมก็ไม่ชอบ
“คิกคิก”
ไอ่คนข้างๆพี่โน่แม่งหัวเราะกวนตีนผมมาก จะใครจะอีกล่ะ ไอ่พี่แฟนเนี่ยแหละ
ปาร์ตี้นี้จะกร่อยเพราะคนตรงหน้าผมเนี่ยแหละ ก็ตอนนี้ผมอยากกลับบ้านเต็มทนละ
ไม่อยากเจอหน้า คือผมทำวีรกรรมไว้เยอะ แล้วพี่เขาก็เป็นพี่
ต้องแกล้งคืนบ้างเป็นธรรมดา
รุ่นน้องอย่างผมก็ต้องทนถูกข่มเหงรังแกสิครับ T T
“ใครเมียพี่ นี่ผมเคยได้กับพี่แล้วเหรอ”
ผมกรอกตาไปมา พูดไปตามที่สมองสั่ง
คนที่อ้างว่าผมเป็นเมียก็กระตุกยิ้ม(อีกแล้ว)ที่มุมปาก
ก่อนจะกระทำการอุกอาจที่ผมไม่คาดคิด
“หึ รอให้พี่ได้ริทจริงๆแล้วจะประกาศให้ทั่วมหา’ลัยเลยดีมั้ย”
ตัวผมถูกกระชากให้นั่งลงบนตักแกร่งของพี่มัน
มือปลาหมึกก็โอบรัดเอวผมไว้แน่น ไม่สนใจแรงดิ้นของผมสักนิด
ใช้มือตัวเองงัดมือมันก็แล้วยังสู้แรงควายไม่ได้
เลยหันหน้าไปมองไอ้ตัวปัญหาที่กักขังผมอยู่ แต่พอผมนั่งบนตักมันอย่างงี้
หันไปทีนี่จมูกเราก็ชนกัน
ไม่ได้จ้องนิ่งๆแบบนิยายโรแมนติกหรอกครับ
ผมนี่แหละยื่นหน้าเข้าไปติดกว่าเดิม ก่อนจะพูดแทบติดริมฝีปากพี่มันว่า
“ผมเป็นคน ไม่ใช่หมา ผสมข้ามสายพันธุ์ไม่ได้!”
ถึงคราวผมกระตุกยิ้มบ้างแล้วครับ หึ
พี่โน่ดูอึ้งไป
เลยใช้โอกาสนี้หลบหนีการจับกุม หันไปมองหน้าคนอื่น มีแต่คนทำหน้าซีดๆทั้งนั้น
ไอ้แซนมองหน้าผมแล้วพูดเบาๆ ผมอ่านปากมันได้ว่า ‘แย่แล้ว’
ผมรีบเดินไปดึงมือไอ้แซนออกไปคุยด้วยตรงริมหน้าต่าง
โดยไม่หันไปมองคนข้างหลังแม้แต่น้อยว่าจะมีปฏิกิริยายังไง
จะเป็นไงก็ช่างเขาสิ
โดนแค่นี้ยังน้อยไป!
เล่นกับใครไม่เล่น
มาเล่นกับเรืองฤทธิ์
ฤทธิ์เยอะกว่าชื่อนะครับจะบอกให้!
“มึง... มึงกำลังเล่นกับไฟรู้มั้ย”
“ไม่รู้”
“มึงไม่เคยเห็นตอนพี่โน่โกรธ อะไรก็ห้ามเขาไว้ไม่อยู่
ถ้าเขาทำอะไรมึงกูก็ช่วยอะไรไม่ได้”
“มึงไม่ต้องช่วยอะไรกูหรอก มันไม่ทำอะไรกูทั้งนั้นแหละ”
ได้ผมงั้นเหรอ รอไปสัก 10 ชาติเถอะ...
“ริท…”
“อะไรวะ”
“พี่โน่”
“ทำไม มันทำไม...”
ผมไม่หันไปมองหรอกครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมแอบสนใจมันอีก
“เขากำลังเดินมาทางนี้”
คราวนี้ต้องหันไปมอง เห็นว่าพี่มันกำลังเดินมาทางนี้จริง อีก 2
ก้าวก็ชิดตัวผมแล้วครับ ผมต้องเดินหลบไปอีกทางเพราะไม่อยากอยู่ใกล้
แต่ยังไงพี่มันก็เข้ามาร่วมในวงสนทนาของผมกับไอ้แซนด้วยอีกคน
“จองหองแบบนี้อมกระบอกปืนพี่หน่อยเป็นไง”
“อมเฉยๆอ่ะได้ แต่พี่อย่ายิงแล้วกัน”
มันเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม ผมเลยคิดว่ามันเป็นพวกโกรธง่ายหายเร็ว
อีกนิดเดียวก็เข้ามาแกล้งผมเหมือนเคย
คงไม่ได้เก็บคำพูดผมไปคิดมากตามวัตถุประสงค์ที่ผมหวังไว้ตอนพูด
“ปืนฉีดน้ำนะครับ”
แทบจะน็อคพอเจอประโยคนี้ ถ้าผมเป็นคนใสๆคงไม่เข้าใจอะไร
แต่นี่ผมรู้แบบโจ่งแจ้งเลยว่าตอนนี้ปืนกระบอกนั้นมันอยู่ตรงไหน
“โรคจิต”
แก้วเหล้าแก้วแรกของวันที่ผมจะได้ลิ้มรสยื่นมาตรงหน้าผมแล้วครับ
เพื่อนคนอื่นมันเดินเอามาให้ตรงที่ผมยืนอยู่ พี่โน่ก็หยิบมาแก้วนึง แต่แค่จิบเฉยๆ
ผมก็ไม่ได้ชอบดื่ม ที่เห็นซัดใส่ปากนี่เพื่อสังสรรค์ทั้งนั้น
ผมดื่มไปครึ่งแก้ว
มันก็ถูกแย่งไปวางไว้บนโต๊ะที่วางแจกันดอกไม้ใกล้ๆด้วยฝีมือร่างสูงตรงหน้า
แก้วเหล้าผมกับพี่มันวางไว้ข้างกัน แล้วข้อมือผมก็ถูกมือแกร่งจับไว้
“นี่!”
“แซน! กูยืมห้องนอนมึงไม่มีกำหนด
ห้ามใครเข้าไปกวนด้วยเข้าใจมั้ย!”
“เฮ้ย! พี่”
พี่โน่กระชากมือกระชากแขนผมอย่างแรง ผมที่ฝืนตัวไว้ก็ทนไม่ได้ต้องเดินตามไปทีละนิด
ไอ้บ้านี่มันจะพาผมไปไหน ทำไมต้องเป็นห้องนอน!
“พี่โน่ นี่มันเพื่อนผมนะ!”
“เอาหน่า ผู้ชายเหมือนกัน ไม่ท้องหรอก!”
ไอ้นี่มันแค้นฝังหุ่นชัดๆ แกล้งมาทำดีด้วย แล้วค่อยเผยธาตุแท้ทีหลัง
เล่นจนผมตั้งตัวหนีไม่ทัน
แค่ตอนนี้บิดข้อมือตัวเองจนแดงเถือกไปหมดก็ทรมานจะแย่แล้ว
ทุกสายตาในห้องนี้หันมามองเราทั้งคู่เป็นตาเดียวกัน
แต่ไม่มีใครคิดจะมาห้ามเลยสักนิด แม้แต่เพื่อนผมที่ยืนดูอยู่มุมต่างๆ
นี่ผมยังเป็นเพื่อนพวกมันอยู่มั้ยเนี่ย
ไอ้แซนที่ดูจะสนิทกับผมที่สุดมันยังกล้าๆกลัวๆ
ไม่กล้าเดินเข้ามาแย่งผมกลับไป ตอนนี้ผมคงต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะ
“ไอ้ริทมันแจ้งความฐานข่มขืนได้เลยนะ!”
“ช่างมันสิ จะแจ้งก็แจ้งไป ถ้าแจ้งสำเร็จก็ถือว่ากูได้มันแล้ว
สะใจแล้ว!”
ทำไมมึงคิดตื้นๆแบบนี้วะ โอ๊ย แล้วนี่มันจะฉุดกระชากลากถูผมไปถึงไหน
อยากจะร้องไห้ออกมาแล้วครับโมเม้นนี้
แต่ผมไม่ยอมมาเสียน้ำตาให้กับเรื่องบ้าๆนี่หรอก
ตราบใดที่มันยังไม่เข้ามาในตัวผม
มันก็ถือว่ารอด!
ปัง!
พอเข้ามาในห้องนอนผมถูกเหวี่ยงลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียง
ส่วนพี่โน่มันก็ยืนล็อคประตูห้องทั้งลูกบิดทั้งกลอนประตู ทั้งมึน ทั้งจุก
เหล้านี่แย่จริงๆ ดื่มไปแค่ครึ่งแก้วผมก็มึนซะแล้ว
“พี่จะทำอะไร!”
“นี่มันไม่ใช่ละครหลังข่าวนะริท เหวี่ยงลงเตียงแบบนี้คงจะมาเล่นไพ่ดัมมี่ล่ะมั้ง” ไพ่ดัมมี่ก็ดีสิ T T ร่างสูงที่เดินดุ่มๆเข้ามายืนปลายเตียงถอดเสื้อไปด้วยอย่างใจเย็น
ผมพยายามถอยจนชิดหัวเตียงเพื่อหาทางรอด
แต่พอจะเบี่ยงตัวหนีลงจากเตียงเท่านั้นแหละ
ขาผมทั้งสองข้างก็ถูกดึงไว้
ดึงจนผมตกไปอยู่ใต้ร่างแกร่งที่เปลือยอกจนเห็นกล้ามเนื้อ
“ไอ้บ้า! ปล่อย!”
ทั้งเตะทั้งถีบก็ไม่สะเทือน แถมยังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ให้ผมรู้สึกสยิว
เบี่ยงหน้าหลบก็โดนคอ
“รู้มั้ยว่าพี่ทนมาตั้งแต่วันแรก ตั้งแต่วันที่เรามายั่วโมโหพี่วันรับน้อง
อยากจะขยี้ริทตั้งแต่วันนั้นเพราะความหมันไส้”
ไม่รู้โว้ย! ปล่อยกูเถอะ!
“น่ารักเกินไปนะเราอ่ะ”
“ผมไม่น่ารัก ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย!”
“เดี๋ยวโดนพี่ทีเดียวก็ชอบ”
“ไอ้บ้า! ฮือ
ปล่อย!”
ผมเบี่ยงหน้าหนีพอพี่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
สงสัยว่าคราวนี้ผมเล่นกับไฟจริงๆ เพราะยังไงพี่แกก็ไม่มีท่าทีจะสงสารผมสักนิดเลย
ยิ่งผมขัดขืนพี่มันก็ยิ่งสะใจ เท่ากับว่าผมไม่มีทางรอด
มือหนาของพี่โน่รวบมือทั้งสองข้างก็ผมไว้ ใช้ขาทับขาผมไม่ให้ขยับ
ส่วนจมูกก็ซุกไซ้ไปทั่วจนผมเริ่มเคลิ้มตาม
สมองผมตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย ส่วนที่ใช้คิดมันไม่คิด
แต่ส่วนที่ใช้รับความรู้สึกมันทำงานอย่างหนัก โจมตีผมจนอ่อนระทวยไปทั่วทั้งร่าง
แรงจะดิ้นเลยไม่มี
“ปล่อย...”
“ถ้าริทรู้จักพี่มากกว่านี้ ริทจะไม่ทำทุกเรื่องที่แย่ๆกับพี่
ทุกคนที่รู้จักพี่รู้ว่าพี่ความอดทนต่ำ และเขาจะไม่ทำอย่างที่ริททำ...”
“ปล่อย...”
“มันเลยจำเป็นที่พี่จะต้องทำให้เรารู้จักกันมากกว่านี้
รู้จักกันอย่างลึกซึ้งแบบที่ริทคาดไม่ถึง”
อยู่ดีๆ
ผมก็ร้อนไปทั้งตัว อยากจะถอดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยอยู่ตอนนี้ออกไปให้หมด
คนบนร่างผมกระตุกยิ้มพอเห็นว่าผมเริ่มทรมาน แล้วก็ช่วย(?)ถอดเสื้อผ้าผมออกทีละชิ้น
“อย่า...”
“ตอนแรกพี่ก็กะว่าจะไม่ใส่อะไรลงไปในแก้วนั้น
แต่คิดว่าการทำความรู้จักของเราคงไม่สนุกแน่ๆถ้าไม่มีตัวช่วย”
ไม่ทันจะได้ด่าว่า ‘เลว’ ตัวผมทีเปลือยเปล่าก็ถูกรุกรานอย่างรุนแรงจนพูดอะไรไม่ออก
ทั้งร่างกายมันไวสัมผัสไปเสียทุกส่วน ถูกสัมผัสตรงไหนก็รู้สึกดีไปหมด
ทุกการกระทำตอนนี้มันน่าเกลียดมากสำหรับผม
ผู้ชายสองคนกำลังทำเรื่องบ้าๆ อยู่บนเตียง เสียงบ้าๆที่หลุดจากปากผมอีก
พี่โน่ถอดเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็วเหลือแค่กางเกงยีนส์สีเข้มไว้
ต่างกับผมที่ไม่มีอะไรติดตัว
ในตัวผมมันร้อน แต่อากาศข้างนอกมันเย็น
ผมอยากจะระบายออกมาให้มันสมดุลแต่ก็ไม่รู้จะระบายทางไหน
พี่มันจูบผมตั้งแต่ริมฝีปาก ไล่ลงมาจนถึงลำคอ ฝากรอยเขี้ยวไว้ทั่ว
แล้วมาหยุดที่หัวนมผมที่ถูกสัมผัสนิดเดียวก็แข็งขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้
น้ำลายกับปลายนิ้วที่ทำงานสลับข้างกันอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมขยะแขยงตัวเอง
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายต้องการมากกว่าที่กำลังถูกกระทำอยู่
ลิ้นชื้นเลียไปรอบยอดอก ง้างงับเบาๆ
แต่เวลาที่พี่มันครอบครองไปทั้งปากแล้วดูดพร้อมตวัดลิ้นเลีย
จุดนั้นมันทำให้ผมครางเสียงน่าเกลียดออกมา
“อย่า จับ...”
“พี่ไม่จับก็ได้”
โอ๊ย ไอ้บ้า! บอกว่าอย่าจับ พี่มันเลื่อนตัวลงไปอมไว้ด้วยปาก
จนตัวผมสะดุ้งตลอดเวลา ความอึดอัดภายในมันกำลังปะทุอยู่ตรงที่มีมันอม มันดูด
มันเลีย แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้
แต่แค่ลิ้นร้อนแตะตรงปลายนิดเดียว ผมก็กระตุกเกร็ง
ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นๆ ออกมาเลอะปากพี่มัน นาทีนั้นขาผมเกร็งเหมือนกำลังจะเป็นตะคริว
เสียวไปหมดทั้งตัวเหมือนมีไฟฟ้าแล่นไปทั่ว
“วันนี้น้ำขุ่นๆนี่ไม่ใส่ให้มันรู้ไป”
ผมนอนตัวสั่นไม่มีแรงเพราะโดนยา
แต่ความต้องการมันยังสูงปี๊ด หน้าเจ้าเล่ห์ของพี่โน่ทำให้ผมรู้ว่ามันไม่ยอมปล่อยผมแค่นี้แน่นอน
มันยังไม่ได้สิ่งที่มันต้องการเลย...
วันนี้ผมเจ็บตัวแน่ๆ
พี่โน่เลื่อนตัวมาเสมอผมเหมือนเดิม
จูบซับเหงื่อให้แล้วไซ้ไปทั่วทั้งตัว มือเขาข้างนึงรวบมือผมไว้เหนือหัว
เพื่ออำนวยความสะดวกต่อพี่มันเองที่จะได้ไล้เลียหัวนมผมได้สะดวก
ส่วนมืออีกข้างเขาก็ฟอนเฟ้นไปทั่วกายจนถึงแก้มก้นผม
ถ้าคนตรงหน้าผมเป็นผู้หญิงแล้วผมกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์แบบนี้
ผู้หญิงคนนั้นเสร็จผมไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่ไง ผู้ชาย มันเป็น
ผู้ชายยย...ที่กำลังจะข่มขืนผมมม
“โอ๊ย เจ็บ...” นิ้วบ้านั่นเข้าไปในช่องทางคับแคบที่อยู่ระหว่างแก้มก้นที่มันบีบเล่นเมื่อกี้
โอ๊ย ผมจะบ้า เจ็บจนน้ำตาจะไหล ดิ้นก็ไม่ได้ ถูกล็อคไว้ทุกทางขนาดนี้
พี่มันไม่ทับขาผมแล้ว
แต่ผมจะไปไหนได้ นิ้วนั่นมันแทรกกลางอยู่ มันเลยไม่มีท่านอนอื่นที่ผมจะทำได้นอกจากชันขาขึ้น
กลายเป็นสะดวกต่อไอ่พี่บ้านี่อีก ฮือ อยากจะร้องไห้
เขาแตะจุดนั้นจุดนี้จนผมเกร็ง
ช่องทางตรงนั้นมันเลยบีบรัดนิ้วเขามากๆ เขาจะหาว่าผมชอบหรือเปล่านะ
“อย่าเพิ่งตอดสิ
ยังไม่ใช่ของจริงเลย”
“เชี่ย”
สบถด่าไปแบบนั้นเพราะตอนนี้ผมไม่กลัวอะไรแล้วครับ
ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ไอ่คนบ้านี่ก็ยิ้มเยาะไม่สะทกสะท้าน
ก่อนจะดึงนิ้วบ้านั่นออกมา จนผมรู้สึกโหวงๆยังไงก็ไม่รู้
ผมถูกดึงให้ลุกจากที่นอน แล้วร่างสูงก็ดึงให้ผมไปนั่งบนตัว
หลังจากที่พี่มันถอดเสื้อผ้าออกหมดตัวแล้ว ของพี่มันชี้หน้าผมอย่างเอาเรื่อง
ผมต้องเบี่ยงหน้าหนีไม่รู้จะมองไปทางไหน
ผมไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น
ขนาดโมเม้นนี้ผมยังกลั้นน้ำตาตัวเองสุดฤทธิ์
“นี่พี่ยังปรานีนะ
ที่ไม่เอาริทท่าอื่น ท่านี้เจ็บน้อยสุด”
ท่าไหนมันก็เจ็บทั้งนั้นแหละ
กูไม่เอากับมึงอ่ะจบมั้ย มึงควรปล่อยกูไป ไม่ใช่กูมานั่งมองน้องมึงชี้หน้า
..
“ให้เวลาหนึ่งนาที เกินจากนี้มีเจ็บตัว”
ไอ้บ้านี่ซาดิสม์อีก...
แล้วจะให้ผมทำยังไง ผมไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ทำอะไรแบบนี้ผมทำไม่เป็น
อย่าให้ผมทำเลยจะดีกว่า
“ทำไม่เป็น”
“ก็นั่งทับมา จะยากอะไร”
“มันก็คือการทำตัวเองให้เจ็บ”
พี่โน่จับเอวผมแน่น
ดึงตัวผมไปใกล้แล้วเลียหัวนมผมในจุดๆเดิม พี่มันเงยหน้าขึ้นมานิดแล้วพูดกับผม
“ข้างในร้อนมากไม่ใช่เหรอเรา
อยากจะปล่อยเร็วๆก็จัดการเอง”
ผมส่ายหน้า นั่งนิ่งๆ
จนพี่มันเริ่มหัวเสีย การที่ผมนั่งนิ่งๆพี่มันอาจจะหมดอารมณ์ไปเองก็ได้
..
“งั้นพี่ช่วย”
พี่โน่เอามือสองข้างมารองก้นผมไว้
บีบเบาๆ แหวกนิดๆ แล้วยกตัวผมให้ลอยขึ้นทับกับท่อนเอ็นอันใหญ่
ให้มันแทรกเข้ามาในช่องว่าง
“โอ๊ยยย เจ็บ...ริท เจ็บ
พี่โน่...อึก...เจ็บ”
มันใหญ่มากแบบที่ผมไม่รู้ว่าพี่มันพยายามยัดเข้ามาในตัวผมได้ยังไง
ผมแทบจะร้องไห้ออกมา มันเจ็บแทบจะขาดใจจริงๆ ผมพยายามจะยกตัวออกแต่ก็สู้แรงมือที่กดลงมาไม่ได้
ทำให้มันแทรกเข้าไปเรื่อยๆ จนสุดลำ
มันอึดอัด และผมเกร็งมากกว่าตอนนิ้วเสียอีก
รู้ตัวว่าบีบรัดของพี่มันที่อยู่ในผมแน่นและถี่รัวมาก ผมจิกไหล่กว้างแน่น
มองใบหน้าหล่อ ที่กำลังสะใจอยู่
“เจ็บ...”
ผมเหมือนผู้แพ้อย่างเต็มรูปแบบ
น้ำตาที่เก็บก็คลอเรียบร้อย ไอ่คนโรคจิตมันก็ตกใจรีบปาดน้ำตาให้ผม...
“ขอโทษ”
มันขอโทษที่ทำผมเจ็บครับ
ไม่ได้ขอโทษที่บังคับข่มขืนผมหรอก
“ด่าพี่ได้มั้ย”
พี่มันพยักหน้า
ไหนๆผมก็เป็นเมียมันแล้ว ต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้ม
..
“ไอ่เชี่ย”
..
“ไอ่เลว”
..
“กูเป็นเมียมึงแล้ว มึงรับผิดชอบกูด้วย”
เห้อ
ด่าได้เท่านั้นแหละครับ หลังจากนั้นผมก็วางหัวหนักๆลงบนไหล่พี่มัน
น้ำตาไม่ไหลย้อนกลับ แต่น้ำอย่างอื่นก็ยังไม่ไหลออกสักที
“ครับ พี่รับผิดชอบแน่”
พี่มันยกตัวผมขึ้นแล้วกดให้กระแทกลงมาใหม่
เวลาที่ตัวผมอยู่กลางอากาศรู้สึกหนาวๆยังไงก็ไม่รู้
แต่พอถูกกดลงมามันเต็มไปด้วยความแสบและอุ่นร้อนไปหมด
“อ๊า...พี่โน่…เสียว...”
ไฟราคะโหมหนักจนผมต้องโยกเองบนร่างพี่มัน
ร่างสูงครางพอใจในทุกจังหวะของผม ผมต้องการจะถึงเส้นชัยให้เร็วที่สุด
ผมก็โยกแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะข้างในมันพลุ้งพล่าน
และในที่สุดผมก็ถึงก่อน พ่นน้ำอุ่นๆออกมาเต็มหน้าท้องพี่โน่
หลังจากนั้นผมก็หยุดการกระทำทุกอย่าง ลืมไปว่าพี่มันยังไม่ถึงไหน
พี่โน่จับผมนอนลงไปแทน แล้วจับขาผมชันขึ้นก่อนจะแทรกตัวเข้ามาใหม่
แรงกระแทกของพี่มันรุนแรงเหลือเกิน แรงจนผมนอนอยู่เฉยๆไม่ได้
ต้องสอดมือเข้าใต้รักแร้พี่มันแล้วข่วนไปทั่วหลังกว้าง
แรงที่ส่งมากับตอนที่ผมโยกเองมันต่างกันลิบลิ่ว พี่โน่มันอึดมากๆ
กว่าจะเสร็จก็พร้อมกับผมอีกรอบ...
น้ำอุ่นๆก็พุ่งฉีดเข้าไปในตัวผมเต็มเลย
ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องเป็นฝ่ายถูกฉีดแบบนี้
งานนี้มีหนาวอีกรอบพอพี่มันดึงไอ้นั่นของมันออก
ผมก็รู้สึกทรมานทันที
ต้องกลายเป็นคนบ้าต้องการเซ็กส์โผเข้าจูบมันเอง...
โยกตัวเข้าหามันหน้าไม่อาย...
..
เป็นเพราะยาครับ ไม่ได้เป็นที่ตัวผม
..
“อ่า...ริท”
-------------------------------------------------------------------------------
HAPPY NEW YEAR 2014
